Happy Birthday Dear Academie

De universiteit (van het Latijnse universitas, -atis: gemeenschap, corporatie, vereniging) is een onderwijsmodel dat zijn oorsprong vindt in de middeleeuwen. Het instituut vindt zijn oorsprong in Europese kerken en kloosters waar rond de 11e eeuw lezingen begonnen, met lezingen en commentaren op filosofische en juridische teksten, en met hen, of in het algemeen rond grote kerkelijke persoonlijkheden, verschillende categorieën leraren en studenten begonnen zich te organiseren in universitaire corporaties.

Geschiedenis

Instellingen van dit type bestaan al sinds de oudheid, wat terug te voeren is op de Platonische Academie, de verschillende culturele symposia die aanwezig waren in het oude Griekenland (waarvan de bekendste de etheria van Alceo en de tíaso van Sappho zijn) en het Lyceum van Aristoteles. In de Romeinse tijd waren de voorloper van de hogescholen van de huidige universiteiten de rechtsscholen (actief in Beirito sinds de tweede eeuw), georganiseerd volgens vooraf vastgestelde studiecycli (die doorgaans vier jaar duurden).

Middeleeuwen

In de hoge middeleeuwen had de medische school van Salerno een groot prestige, waarvan de oorsprong teruggaat tot de 9e eeuw, beschouwd als de eerste medisch-wetenschappelijke universiteit. Tijdens de Middeleeuwen, en vooral in de 12e eeuw, verwierf de Kerk een grote intellectuele, spirituele en culturele hegemonie in de westerse wereld, dankzij het herontdekking van de klassieke cultuur van de oude Grieks-Romeinse wereld. In die zin was het werk van de kloosters en schriftgeleerde monniken doorslaggevend, maar vooral ook het contact tussen Europa en de Arabische wereld. Verschillende leden van de geestelijkheid begonnen lezingen te geven, waarin ze voornamelijk de Aristotelische filosofie bespraken, het meest systematische deel van de kennis van de oudheid. Dit fenomeen verspreidde zich snel in Europa en kreeg al snel het karakter van echte congresvergaderingen, zo populair dat ze al snel een meer rationele organisatie vereisten. Ze werden daarom gereguleerd en beschermd door keizerlijke en pauselijke bulls. De juridische status van Clericus vagans en zijn interne statuten zorgden voor voldoende bewegingsvrijheid voor leraren en studenten van middeleeuws Europa, samen met immuniteit en onafhankelijkheid van lokale machten.

Moderne en hedendaagse universiteiten

Na de ontdekking van de nieuwe wereld aan het einde van de 15e eeuw, was de eerste universiteit die werd opgericht de Universidad Autónoma de Santo Domingo, opgericht op 28 oktober 1538, en wiens motto precies “Dean van de Nieuwe Wereld” is. De oprichting van universiteiten in de Britse koloniën is relatief recent: de University of Pennsylvania werd opgericht in 1749 en die van Sydney in 1850.

Vanaf de jaren 2000 werd met de nieuwe technologieën ook de oprichting van de eerste telematica-universiteiten geregistreerd.

Verjaardag

Een verjaardag is de dag van het jaar waarop een persoon werd geboren, maar wordt ook gebruikt om bijvoorbeeld de oprichting van een universiteit, academy, vereniging of bedrijf te vieren.

De gewoonte om iemands geboortedatum te vieren komt voort uit oude heidense gebruiken, die voor de gelegenheid de jarige groeten zonden om hem te beschermen tegen de krachten van het kwaad en om hem gezondheid en veiligheid te wensen voor de verder jaar dat op het punt stond te beginnen. In het Engels zegt men: Happy Birthday.

De eersten die dit gebruik vierden waren de oude Egyptenaren, die eer betoonden aan de farao door een banket voor hem te bereiden vol met allerlei soorten lekkernijen. In Mesopotamië en Egypte werd het belangrijk geacht om de geboortedag vast te leggen, aangezien het essentieel was om de horoscoop te maken. Oude volkeren zoals de Grieken, Romeinen en Perzen vierden uitsluitend ter gelegenheid van de geboortedag van koningen, goden en nobele mensen. In de Romeinse kalender werd de dies natalis (geboortedag) van de keizers gevierd, evenals bepaalde belangrijke evenementen, zoals de Natalis Romae (21 april om de oprichting van de stad te herdenken), en ook van de goden; onder de laatstgenoemden was het feest van Dies Natalis Solis Invicti, gewijd aan de geboorte van de zon, opgericht door Aureliano in 274. De eerste christenen vierden hun verjaardag niet, omdat ze het als een heidense praktijk beschouwden; de martelaren vierden als dies natalis de dag van hun martelaarschap, dat wil zeggen, de dag van hun geboorte tot het eeuwige leven. Vanwege zijn heidense oorsprong werd de gewoonte ook in tijden na het christendom door de joden verworpen.

De verjaardag zoals we die nu kennen, zag het licht pas in de moderne tijd, toen Johann Wolfgang von Goethe in 1802 zijn drieënvijftigste verjaardag waardig wilde vieren. De praktijken van moderne verjaardagsrituelen (groeten, cake, kaarsen, geschenken en liederen) consolideerden zich in de aristocratische en burgerlijke kringen van de 19e eeuw en bereikten de populaire kringen pas in de 20e eeuw.